Insulinoodporność i jej skutki uboczne

We współczesnym świecie coraz częstszym problemem jest powszechna liczba zachorowań na cukrzycę, których objawem może być insulinoodporność. Ten hormon białkowy odpowiedzialny jest za obniżanie poziomu cukru we krwi, a produkuje go trzustka. Jeśli jednak produkcja ta jest nadmierna, pacjenci mogą cierpieć na insulinoodporność – insulina w ich organizmie nie łączy się z cukrami, przez co zarówno ich ilość, jak i ilość insuliny w ciele jest zdecydowanie za wysoka. Na insulinoodporność chorują najczęściej osoby posiadające do tego genetyczne predyspozycje, choć choroba ta związana jest także z czynnikami zewnętrznymi, m. in. nadmierną otyłością, mniejszą aktywnością fizyczną oraz źle zbilansowaną dietą, pozbawioną wartościowych składników odżywczych. Efektem insulinoodporności może być cukrzyca typu 2 lub 1, których skutkom można jednak zapobiegać odpowiednią dietą o niskim indeksie glikemicznym oraz zwiększeniem aktywności fizycznej na co dzień. Działania te zapobiegają dalszym powikłaniom, m. in. chorobom układu sercowo-naczyniowego.